Andere Colleges

Christ's College is veruit het beste en leukste college in Cambridge. Het heeft de beste locatie, het is niet te groot en niet te klein, de mensen zijn er zijn er leuk, de voorzieningen goed, de gebouwen mooi, de portiers zijn aardig... Maar het is vooral het beste college, omdat je eigen college nou eenmaal altijd het beste college is.

Toch zijn er ook nog 30 andere colleges. Ik kom niet zo vaak in andere colleges. Soms kom ik ergens in de bar of ik kom in een ander college vanwege een docent van me die daar een kamer heeft. Ik ken natuurlijk wel mensen van andere colleges en daar hoor je wel het een en ander van over hoe hun college is. Maar het meeste wat ik over andere colleges weet is gewoon op basis van hun reputatie. Over heel veel colleges weet ik ook vrijwel niets, maar dat zegt dan misschien ook wel weer iets. Het leek me in ieder geval leuk om van een aantal colleges waar ik wel iets over weet een beetje een beeld te geven.

King's College Chapel

De waarschijnlijk bekenste colleges zijn King's en Trinity. King's college is vooral heel bekend vanwege de King's College Chapel. Vrijwel standaard staat een foto hiervan op de voorkant van reisgidsen of bij andere toeristen informatie en het is waarschijnlijk het bekendste gebouw in de stad. En hij is ook echt heel mooi, net als dat de rest van King's ook echt prachtig is. Nadeel daarvan is wel, dat het college overspoeld wordt door toeristen. En ik zit hier sinds oktober, toch niet echt het toeristen seizoen. Ik ben benieuwd hoe het in mei is.

Naast dat er veel toeristen komen, hebben ze ook de pech dat de korste route van het centrum naar Sidgwick Site, waar veel faculteiten zijn, over hun college grounds gaat. Als je een college card heb, mag je alle colleges in, dus iedereen die naar de faculteit loopt, gaat door King's. Lijkt mij echt heel vervelend voor de studenten daar. Ik vind het al irritant als er drie toeristen door Christ's lopen. Het voelt toch een beetje alsof je misschien niet direct door je huis heen lopen, maar toch op z'n minst wel door je tuin. Maar goed, ze zullen er daar wel aan gewend zijn.

Trinity's Great Court

De andere heel bekende is Trinity. Dit is het grootste college met meer dan 1000 studenten (Christ's is een middenmoter met zo'n 500) en hun First Court is groter dan menig ander volledig college. Hoewel King's en Trinity buiten Cambridge allebei heel bekend zijn, is er binnen Cambridge een behoorlijk verschil in aanzien. Ze zijn dan namelijk wel allebei groot, mooi en rijk, academisch gezien springt King's er niet echt uit terwijl Trinity altijd wel bovenin de Tompkins Table staat. Christ's stond eerst ook altijd heel hoog in die ranking, alleen de afgelopen paar jaar is er ergens wat fout gegaan...

St. John's Bridge of Sighs

Waarschijnlijk het mooiste college van allemaal in St. Johns. Denk mooiste in de zin van meest Harry Potter achtige. Delen van het college hebben dan ook als decor gedient in de films. Los van de prachtige gebouwen is St. Johns niet erg geliefd echter. Zeker op Christ's zijn ze niet populair. Het is hier soort van traditie om een hekel te hebben aan St. Johns. Ik weet niet helemaal precies waar het vandaan komt, maar het heeft ermee te maken dat beide colleges dezelfde oprichtster hebben. Het zal vooral voortkomen uit jaloezie vanuit Christ's naar haar grote broer, omdat ze veel rijker zijn dan wij. Maar buiten Christ's zijn ze ook niet populair. Standaard uitdrukking als het om St. Johns gaat is I'd rather be at Oxford than at St. Johns. Dat zegt nogal wat natuurlijk.

St. John's

De colleges die ik tot nu toe heb besproken en nog een aantal anderen hebben allemaal mooie locaties in het centrum. Niet iedereen heeft zoveel geluk alleen. Voor veel colleges zal je toch op de fiets moeten stappen om het centrum te bereiken. Voor leden van centrum colleges is dat vaak moeilijk voor te stellen en wordt dit als een complete verschikking gezien. Zelfs ik als Nederlander die in Utrecht op 10 minuten doortrappen vanaf het centrum woont ben ook wel erg snel gewend geraakt aan het in 15 stappen thuis zijn na een clubavondje. Maar voor sommige mensen is dit dus anders, met als grootste nachtmerrie Girton dat met een afstand van 20 minuten fietsen niet eens meer binnen de gemeentegrenzen ligt, maar in een dorpje waar het college de naam dan ook maar van heeft overgenomen.

Ook een verschrikking, maar dan op een andere manier, moeten de all girl colleges zijn. Er zijn er drie: Newnham, Murray Edwards en Lucy Cavendish. Ik moet er niet aan denken om met alleen maar meiden opgescheept te zitten, maar blijkbaar hadden veel meiden die daar terecht zijn gekomen dat zelf ook niet. Als je je aanmeld voor Cambridge meld je je namelijk aan voor een bepaald college, maar als je daar wordt afgewezen kun je nog wel 'gepooled' worden en door een ander college alsnog worden aangenomen. De meidencolleges schijnen een relatief hoog percentage gepoolde kandidaten te hebben. Hoewel deze colleges dan misschien niet de allerleukste zijn, hebben de meiden wel een reputatie dat ze vrij sociaal naar andere colleges toe zijn. Dat ze vaak bij andere colleges langs gaan en meer vrienden buiten hun college maken. Ook als je in een minder leuk college zit kun je natuurlijk altijd nog een mooie tijd hebben hier.

Queens Ergs

5 weken geleden leek het nog oneindig ver weg, maar gisteravond was het dan toch opeens zo ver: onze eerste wedstrijd. Het was nog geen echte roeiwedstrijd. Een beetje als opwarmertje voor het echte werk hadden we een wedstrijd op ergometers (roeimachines zoals je die in sportscholen tegenkomt). Het idee was dat iedereen van een team van 8 personen een voor een 500 meter op een erg roeit, met steeds 20 seconden tijd om te wisselen, en het team dat het snelste is wint uiteraard. Dit klinkt misschien een beetje saai, en ik vond het ook niet erg bijzonder klinken toen ik er voor het eerst over hoorde, maar toen ging ik wat verder vragen en uitzoeken hoe dit in z'n werk ging.

Een aantal kernpunten uit antwoorden waren: heel veel geschreeuw, keiharde muziek, heel veel geschreeuw, heel veel adrenaline, zweterig en benauwd, je gaat helemaal dood en heel veel geschreeuw. Het werd toen eigenlijk alleen maar moeilijker om me er een voorstelling bij te maken, maar toen zag ik dit filmpje van vorig jaar en toen snapte ik wel ongeveer wat ze bedoelden.



Er is steeds maar een iemand van je crew bezig, dus de taak van de rest is vooral om diegene te motiveren harder te gaan. En om door te gaan. 500 meter lijkt kort namelijk (en dat is het natuurlijk ook), maar juist omdat het zo kort is moet je vanaf het begin echt al je kracht in de strijd gooien. Het idee is dat je na een minuut al echt flink kapot bent en dat je de laatste paar honderd meter vooral doorbijt en op wilskracht en adrenaline verder gaat.

Goed, leuk vooruitzicht. Maar we hadden er vertrouwen in. Onze coach heeft ons iedere training meer dan duidelijk gemaakt dat we echt supergoed zijn, ongelofelijk goed zelfs, sowieso het beste van alle beginners boten en waarschijnlijk ook nog wel beter dan heel veel ervaren roeiers en we gingen waarschijnlijk iedere race winnen waar we aan begonnen. We besloten dat ze waarschijnlijk niet helemaal objectief was en toch maar niet alles wat ze zei al te serieus te nemen.

Toen was dan werkelijk het moment daar. In onze Queens Ergs T-shirts stonden we met z'n allen flink zenuwachtig voor de ingang van de zaal te wachten totdat het onze beurt was. Christ's college was goed vertegenwoordigd in het publiek, dus we kregen al luid applaus voordat we uberhaubt iets gedaan hadden. Met 11 anderen tegelijk mocht ik dan als eerste op de ergometer plaatsnemen en mezelf helemaal kapottrappen terwijl m'n coach, de stuurvrouw en een paar ploeggenoten keihard in m'n oren stonden te schreeuwen. Maar het hielp, want ik had een betere tijd dan ik in de training ooit gehaald had.

En iedereen deed het beter dan ooit, waardoor we uiteindelijk 5e zijn geworden van alle damescrews (stuk of 35 1e divisie en ongeveer nog zoiets in de 2e).

Hoewel we het natuurlijk heel vet vonden dat we zo hoog in het klassement stonden, betekende dat ook dat we naar de finale gingen, en daar hadden we toch wat gemixte gevoelens over. Dat betekende namelijk dat we later op de avond nog een keer moesten en dat is niet echt leuk als je het gevoel hebt dat je in je eerste poging al echt alles gegeven hebt. Bijna iedereen was dan ook een stuk langzamer in de finale en de meesten hebben er niet echt een goed gevoel aan over gehouden. Maar gelukkig is onze coach nog steeds supertrots, of eigenlijk nog veel trotser dan ze al was en gelukkig was er alcohol na afloop, dus deze anti-climax hadden we weer vrij snel achter ons gelaten. Sowieso is het al snel weer tijd om vooruit te kijken, over anderhalve week is onze eerste echte race, op het water, in echte boten.

Het normale leven begint

Nu mijn colleges zijn begonnen, ik mijn boeken serieus heb opengeslagen en ik eindelijk al mijn spullen heb uitgepakt, heb ik zowaar het punt bereikt waarop ik me niet meer een toerist voel hier, maar redelijk gesetteld ben als Cambridge student. Ik kijk dan wel nog steeds mijn ogen uit als een ander stukje van de stad weer nog mooier blijkt te zijn dan wat ik al kende, leer nog steeds heel veel nieuwe mensen kennen en blijf me verbazen over de tradities en gewoontes hier, maar toch, ik voel me al aardig thuis en ik heb het idee dat nu het 'normale' leven begonnen is.

Afgelopen vrijdag had ik mijn eerste college in Europees recht. De hoorcolleges hier zijn niet heel anders dan in Utrecht. Een professor die praat en een grote zaal vol studenten die luisteren. De colleges zijn hier wel korter, slechts 50 minuten, maar je hebt ze per vak wel meerdere keren per week. Ik heb ook het idee dat het hier meer mensen daadwerkelijk op komen dagen voor de colleges. Dat zou je ook wel verwachten gezien de vooroordelen over de studenten hier, maar van wat ik heb gehoord zullen deze aantallen (zoals Utrechtste rechtenstudenten gewend zijn) in de loop van de weken wel dalen. Voornamelijk bij de colleges die om 9 uur 's ochtends beginnen. We zullen zien.

Naast de hoorcolleges hebben we echter geen werkgroepen van 25 mensen zoals in Utrecht. We hebben hier supervisions met 1 professor en gemiddeld 3 studenten. Ik had vandaag de eerste voor jurisprudence (rechtsfilosofie) en ik maakte me toch wel een beetje zorgen, want je kan niet echt ontsnappen als je iets niet weet. Maar het viel mee gelukkig. Hij stelde ons niet echt directe vragen, maar liet ons meer een beetje meedenken. Nu was het ook de eerste van het jaar en hebben we nog geen hoorcolleges voor dit vak gehad, dus waarschijnlijk wordt het binnenkort wel lastiger.

Naast de colleges zijn ook de activiteiten van de verschillende societies begonnen. Ze hebben hier verenigingen voor werkelijk alles. Je kan alle denkbare sporten hier doen, ze hebben van alles op het gebied van theather en muziek en iedere studie heeft ook een eigen society. Verder hebben ze ze ook voor allerlei hobby's en thema's, van alles tot aan de Winnie de Pooh of de Pirate society.

Het leuke is wel dat vrijwel iedereen wel iets en vaak heel veel doet naast de studie via dit soort societies. Bijna iedereen die je spreekt doet wel een sport, zingt bij een koor of is bijvoorbeeld actief in de debatteer club. En vaak zijn dit niet dingen die je een avond in een week een uurtje doet. Bij de meeste dingen hier geldt als je het doet dan doe je het ook goed. Het koor van Christ's heeft bijvoorbeeld 3 repetities per week en zingt daarnaast bij de diensten in de kapel hier, debatteerwedstrijden kunnen regelmatig je hele weekend in beslag nemen en als je hier gaat sporten, dan wil je goed worden en winnen, dus dat betekent flink wat trainingen per week. Ook voor mij, want ik zit inmiddels in een van de twee beginners dames roeiteams van mijn college.

Ik had zelf voordat ik hierheen kwam al besloten dat ik wilde gaan roeien. Roeien is veruit de grootste sport hier en hoort echt bij de studentencultuur, daarnaast leek het me sowieso leuk om te proberen, dus hier was de perfekte kans. Na wat oefenen op de basistechniek heb ik afgelopen zaterdag voor het eerst in een 8+ geroeid en dat beviel goed en het ging ook al best goed gelukkig. De rivier de Cam is ook heel mooi en het is heel grappig om het eerste stuk alleen maar langs 'Boat Houses' van andere colleges te komen. Ieder college heeft zijn eigen roeiclub namelijk. Gisteren hebben we gehoord met wie we in een boot komen en onze postitie en blijkbaar deed ik iets goed, want ze hebben me op de plek gezet waar je geen andere roeier voor je hebt en dus het ritme moet aangeven. Ik weet alleen niet of dit zo handig is, want ze weten nog niet dat ik totaal geen conditie heb. Maar goed, die conditie zal toch hard aan gewerkt worden. We gaan 3 keer per week op het water trainen en 1 keer op de roeimachines.
Ik heb er nu nog zin in, maar ik gok dat het binnenkort niet zo grappig meer is.

Matriculation

Een member of college ben je niet direct op de dag dat je hier aankomt of de dag dat je studie begint. Het is een bijzondere gebeurtenis om officieel lid te worden van je college, want je zult het blijven voor de rest van je leven. Cambridge zou Cambrdige dus niet zijn als een gebeurtenis als deze niet gepaard ging met de nodige tradities. Cambridge zou ook lang niet zo leuk zijn als gebeurtenissen als deze niet gepaard gingen met de nodige tradities.

Matriculation is hoe ze het officieel lid worden hier noemen. Dat komt van het latijnse woord voor de rol waar je hier vroeger je naam op moest schrijven en dan was je lid. Zo is ons verteld.

Het meest opvallende aan matriculation in de kleding die je draagt. Je draagt hier namelijk de traditionele gown. Een soort zwart gewaad wat je hier als student of, in een andere versie, als professor hier bij officiele gelegenheden hoort te dragen. Daaronder draag je als man een pak en als vrouw een witte blouse met zwarte rok (die niet te kort mag zijn uiteraard).

Alle eerstejaars, uitwisselingsstudenten (dat zijn er maar een paar) en masterstudenten die hun eerdere studie ergens anders hebben gedaan gaan in deze outfit met z'n allen op de foto. Dat zijn flink wat mensen op een foto, dus voordat iedereen netjes uitgelijnd en op alfabetische volgorde staat is het flink wat gedoe. Maar dan heb je ook wat.

Alle namen komen bij de foto in het register zodat alle leden terugtevinden zijn. Ik neem wel aan dat de foto die wordt bewaard een wat hogere resolutie heeft, want hier kan je vrij weinig mee natuurlijk.

's Avonds was er dan het Matriculation Dinner. Het diner waarvan mij verteld werd dat het het beste eten zou zijn wat ik hier in mijn tijd bij het college zou krijgen. Het was dan ook erg goed met dingen als zalm en eend en volop wijn. En het was in Formal Hall, de prachtige 16e eeuwse eetzaal die we hier in Christ's hebben. Dat was al een hele ervaring op zich natuurlijk.

Als laatste onderdeel van Matriculation was er dan nog het tekenen van het matriculation register. Je kreeg een formulier waarop je je gegevens moet controleren en nog wat dingen moest invullen. Onderaan moest je je geboortedatum invullen. Daarnaast was een kopje met datum van overlijden. Dit mochten we nog openlaten. Ik heb het formulier ondertekend en ben nu dus officieel en voor de rest van mijn leven lid van Christ's College.

Christ's College

Vandaag had ik een dagje vrij van alle introductie-activiteiten. De internationals hebben inmiddels wel ongeveer genoeg bijeenkomsten gehad en de gewone freshers komen vandaag en morgen aan, dus vanaf morgenmiddag staat mijn agenda weer helemaal vol met freshersweek activiteiten en bijeenkomsten, die variëren van tutorbijeenkomsten tot cubavonden en van punting tot Formal Hall dinners (uitleg over de laatste twee komt later wel).

Vanochtend scheen de zon, dus ik heb mijn kans gegrepen om wat foto's te maken van mijn college en voor de volledigheid heb ik ook wat foto's van mijn eigen kamer genomen.

Mijn college bestaat voornamelijk uit verschillende binnenplaatsen (courts) waar prachtige oude gebouwen omheen staan. First Court is de oudste en dus de eerste waar je binnenkomt via de hoofdpoort. Hier zijn ook en kapel en de mooie eetzaal, maar beide kon ik op dat moment niet in om foto's te maken, dus die komen nog.

Als je verder loopt over het pad (op het gras lopen is strikt verboden voor studenten, dat voorrecht hebben slechts de professoren) kom je bij de poort die je brengt naar (verassing) Second Court. Ook hier weer prachtige oude gebouwen en gras waar je niet op mag lopen.

 En Third Court, beetje hetzelfde verhaal weer.

 

Daarna wordt het wel anders. Er staan nog wel wat oude mooie gebouwen hier en daar, maar de laatste court is wat minder indrukwekkend helaas. De naam is dan ook niet Fourth Court, maar New Court en hieronder zie je wel waarom.

 

Nieuwbouw is iets waar ze niet zo goed zijn in Cambridge, zo is me bij meerdere colleges al opgevallen. Natuurlijk kan uitbreiding noodzakelijk zijn, maar enigszins in harmonie met de oude style bouwen is er helaas niet altijd bij. De tuin voor New Court is dan weer wel leuk trouwens. Dit is Darwins Garden. Hier hebben ze alle planten die hij in zijn reisverslagen heeft beschreven geplant (als ik het goed heb begrepen). Een standbeeld van Darwin zelf zit in het midden van de tuin op een bankje te genieten van alle eer die hij als belangrijkste oud-student van Christ's College (terecht) krijgt.

En dan mijn gebouw. Een erg schattige, sfeervolle en gezellige cottage aan de rand van de College Grounds. Normaal staan de auto's niet zo dicht voor de deur, maar de parkeerplaats is nogal overvol nu alle freshers aankomen.

Als je de juiste cijfercode intoetst mag je naar binnen en daar is het bewijs te zien dat ik hier echt woon.

Vervolgens mag je twee verdiepingen omhoog naar de zolder (pas op dat je je hoofd niet stoot tegen het schuine plafond bij de trap).

En dan kom je bij mijn kamer en die ziet er zo uit:

Tot zoverre een korte indruk van waar ik woon. Er zijn nog zo veel meer dingen om foto's van de maken dat ik later zeker nog wel meer zal laten zien.

Eerste dag

Ik dacht van te voren dat mijn eerste dag in Cambridge rustig en misschien wat saai zou zijn. Ik zou als international tenslotte een paar dagen voor de gewone studenten aankomen en de introductie-activiteiten zouden ook later pas echt op gang komen. Goed, dat ging dus ietwat anders dan verwacht. Ik heb zoveel gezien, gehoord en gedaan vandaag, zoveel heen en weer gerend, dingen geregeld en mensen ontmoet dat ik het nauwelijks zelf allemaal nog weet.

Ik kwam hier tegen het eind van de ochtend aan na een vlucht en verdere reis zonder problemen (zelfs het om 4.15 opstaan ging best prima). Eenmaal bij mijn college aangekomen kreeg ik van de portier, die overigens heel aardig is, de sleutel van mijn kamer met de mededeling dat het 'such a lovely little room' is, maar dat het ook maar goed is dat ik niet al te lang ben vanwegen de balken enzo. Terwijl ik me toch wat zorgen begon te maken zocht ik via de vele binnenplaatsen die blijkbaar open voor touristen zijn de weg naar mijn gebouw, maar daar aangekomen bleken die zorgen echt nergens voor nodig.
Mijn kamer is in een soort cottage-achtig huis van drie verdiepingen, waarin ik op een zolderkamer zit. En inderdaad, met het schuine dak hier moet je niet te lang zijn, maar het is wel echt een heel erg schattige kamer die qua omvang niet heel groot maar ruim zat is. Er staat een mooi antiek bureau in en maar liefst 4 stoelen, waarvan 1 erg comfortabel. Mijn bed ziet er ook goed uit, maar dat ga ik straks uitgebreid testen.

Het huis, aangeduidt als staircase X, blijkt bewoond te worden door 8 studenten (denken we, 1 kamer is nog leeg) en 1 kamer is het kantoor van twee docenten. Een verrassing was wel dat alle studenten internationals bleken te zijn, waarvan 6 ook nog exchange students (dus die blijven maar een jaar). Op mijn verdieping zit een Duits meisje die ook rechten doet. Heel aardige meid en ze kwam vlak na mij aan, dus we zijn samen op ontdekking gegaan vanmiddag. Vier maar liefst komen van MIT, Amerikanen dus. Als laatste is er nog een jongen uit Beijing, de enige postgraduate en niet-exchange student. De sfeer in het huis zit er al goed in, we hebben met z'n allen gegeten in Upper Hall, we zijn nog even een pub in geweest, er is al een partyroom in het huis aangewezen en het zijn overwegend beta's, dus mijn internet werkt nu.

De rest van de dag is met name gevuld geweest met praktische zaken, dat zijn er toch nogal wat de eerste dagen vooral. Dingen als een supermarkt zoeken en inkopen doen. Uitzoeken waar de belangrijkste plekken in je college zoals de dining halls zijn. Formulieren invullen. Nog wat formulieren invullen. Er bleek een citytour voor internationals geregeld te zijn vandaag, dus dat was ook leuk om aan mee te doen vanmiddag, hoewel mijn voeten dat nu aan het eind van de dag toch minder vinden. Ik heb ook al mijn 'gown' gekocht, het gewaad dat ik nodig heb voor een aantal officiële gelegenheden en ook voor als ik ga eten in de Harry Potter style Formal Hall.

Het was een behoorlijk volle dag dus en ik ben echt doodmoe. Maar het ziet er naar uit dat ik me wel ga vermaken hier.